Θα ήθελα να ονομάσω αυτό το άρθρο “Πώς να καλλιεργήσω γογγύλια” – αλλά γνωρίζοντας πώς ένας τέτοιος τίτλος μπορεί να προκαλέσει εκείνους που δεν γνωρίζουν τα γογγύλια να γυαλίσουν, ήθελα να κάνω περισσότερο αντίκτυπο. Τα γογγύλια δεν είναι πολύ δημοφιλή. Οι περισσότεροι λαοί δεν γνωρίζουν καλά τα γογγύλια. Θα ήθελα να υποθέσω ότι πολλοί δεν έχουν δοκιμάσει ούτε τα γογγύλια και το πλησιέστερο πινέλο τους με αυτό το εργοστάσιο κήπου που έχει παραγγείλει είναι να πούμε ότι κάποιος εύκολα ξεγελάσει ή αφελής “μόλις έπεσε από το φορτηγό γογγύλιου”.
(Θα άλλαζα αυτό το ιδίωμα σε κάποιον που εύκολα ξεγελάσει είναι κάποιος που “μόλις έπεσε από το φορτηγό smartphone” αλλά αποκλείω).
Τα γογγύλια είναι ένα από τα αγαπημένα μου λαχανικά για να μεγαλώσουν. Είναι αξιόπιστα, εύκολα, νόστιμα, παραγωγικά και σας δίνουν δύο λαχανικά για την τιμή ενός σπόρου. Παρόλο που έχουν πέσει από τη δημοτικότητα, αξίζουν την ίδια τάξη με την εκτίμηση της ντομάτας που χαρίζει κάθε κατάλογο κήπου και κήπου.
Βασικά, “το μόνο που είμαι ο Saaaaayiiiiing είναι να δώσει τα γογγύλια μια ευκαιρία.”
Εάν τα γογγύλια είναι τόσο μεγάλα, γιατί κανείς δεν τα τρώει;
Τα γογγύλια δεν είναι συνήθως στο μενού. Δεν είναι σαν να μπορείτε να πάτε σε μια κίνηση και να ζητήσετε γογγύλια, ούτε θα τα δείτε σοταρισμένα και γαρνιρισμένα με τον σεφ-τρόπο σε ένα εστιατόριο υψηλής κλίμακας. Ήμουν μόνο σε θέση να βρω γογγύλια σε ένα λιβανέζικο εστιατόριο που τους έβγαλε με τεύτλα και τα συμπεριλάμβανε στα περιτυλίγματα Falafel (ήταν νόστιμα, θα μπορούσα να προσθέσω). Έτσι μπορεί να ρωτήσετε, αν τα γογγύλια είναι τόσο μεγάλα, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται;
Τα γογγύλια έχουν ένα μακρύ παρελθόν με τους ανθρώπους. Brassica Rapa Subsp. ράπας πρώτα εξημερώθηκε ως ριζική καλλιέργεια στην Κεντρική Ασία πριν από χιλιάδες χρόνια. Από εκεί, εξαπλώθηκε τόσο ανατολικά όσο και δυτικά, καθιστώντας μια σημαντική καλλιέργεια τροφίμων στην Ευρώπη (όπου ήταν σημαντικό τόσο στις ελληνικές όσο και στις ρωμαϊκές αυτοκρατορίες) και στην Κίνα και την Ιαπωνία. Πιο κοντά στον δικό μας χρόνο, τα γογγύλια ήταν μια σημαντική καλλιέργεια στον αμερικανικό νότο, όπου ήταν σε θέση να παράγουν μια βρώσιμη καλλιέργεια γρηγορότερα από σχεδόν οτιδήποτε άλλο.
Μέσα από τις ηλικίες, αναμφισβήτητα, λόγω του πόσο εύκολο είναι να αναπτυχθούν, τα γογγύλια συνδέθηκαν με ζωοτροφές, αγροτιά, χαμηλότερης κατηγορίας, μετανάστες (και φορτηγά γογγύλια που πέφτουν εύχρηστα, αφελείς λαοί). Μια αρχαία ευρωπαϊκή γραμμή σκέψης ήταν ότι τα πράγματα που προήλθαν από τη βρωμιά ήταν για τις φτωχές και χαμηλές τάξεις (δηλαδή, λαχανικά) και τα πράγματα που προέρχονταν από τον αέρα ήταν μπροστά στην ανώτερη τάξη (δηλαδή άγρια πουλιά). Παρόλο που η κακή υγεία των ανώτερων τάξεων οφειλόταν εν μέρει σε αυτή τη συμπεριφορά (καλά, ότι και η αναπαραγωγή και η αιματηρή και τέτοια), η σύγχρονη, έμαθε προκατάληψη ενάντια στην κατανάλωση των λαχανικών σας πιθανώς έχει ρίζες σε αυτή την παράδοση.
Χαζός, λέω! Ποιος νοιάζεται αν τα γογγύλια δεν είναι όλα δημοφιλή; Αυτά είναι μια θρεπτική, εύχρηστη, ταχέως αναπτυσσόμενη, διπλή σήκτη μιας καλλιέργειας που σας δίνει και τα δύο χόρτα και τις ευέλικτες ρίζες. Ξεχάστε τις προκαταλήψεις του παρελθόντος για το τι είναι ή δεν είναι “αρκετά καλό” για σωστή ανθρώπινη κατανάλωση και προσκαλέστε γογγύλια στον κήπο σας.
Ποικιλίες γογγύλων
Έχουμε ένα ολόκληρο άρθρο για διαφορετικούς τύπους γογγύλων και μπορείτε να το βρείτε εδώ. Όποια και αν είναι η ποικιλία που επιλέγετε, είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι οι ποικιλίες γογγύλιων έρχονται σε δύο γεύσεις – είτε επικεντρώνονται στην τεράστια παραγωγή φύλλων είτε στην παραγωγή ρίζας. Ακριβώς όπως τα τεύτλα και τα ελβετικά chard, τα γογγύλια και τα γογγύλια των φύλλων είναι τα ίδια είδη φυτών που εξημερώνονται με δύο διαφορετικούς τρόπους.
Εγώ προσωπικά θα καλλιεργήσω πάντα γογγύλια ποικιλιών ριζών. Αν και οι ποικιλίες των φύλλων κάνουν τεράστια φύλλα (και εννοώ τεράστια), παράγουν ξυλώδη, όχι τόσο ευνοϊκές ρίζες. Εν τω μεταξύ, οι ποικιλίες ρίζας κάνουν το νόστιμο τμήμα γογγύλων, καθώς και άφθονα χόρτα. Για μένα είναι ένα μη-brainer. Θα προτιμούσα να πάρω δύο λαχανικά από το ίδιο φυτό, από το να χάσω αυτές τις νόστιμες ρίζες για χάρη μεγαλύτερων φύλλων. Τα φύλλα γογγυλιών ποικιλιών ρίζας είναι μερικές φορές περισσότερο στέλεχος από τον πράσινο ιστό φύλλων, που μου ταιριάζει καλά. Τα ζουμερά στελέχη είναι απολύτως υπέροχα ανακατεύονται με σκόρδο.
Αναπτυσσόμενες γογγύλι
Ορισμένα φυτά έχουν σημαντικές προκλήσεις εάν θέλετε να τα αναπτύξετε καλά. Flea Beetles απολαμβάνει να καταστρέψει την μελιτζάνα. Τα κρεμμύδια παίρνουν ακανόνιστα αν το γρασίδι παίρνει το καλύτερο από αυτά. Τα φασόλια Fava δεν μπορούν να αντέξουν τη θερμότητα. Πολλοί χρειάζονται επιπλέον φροντίδα και προγραμματισμό, αν θέλετε να πάρετε κάτι από αυτά.
Τα γογγύλια, ωστόσο, δεν είναι ένα από αυτά τα δύσκολα φυτά. Είναι εύκολο να αναπτυχθούν. Θέλουν να μεγαλώσουν. Θα αναπτυχθούν ακόμη και σε συνθήκες. Το μόνο που χρειάζονται είναι ένας χώρος για να το κάνει.
Τα γογγύλια αναπτύσσονται τόσο γρήγορα που μπορείτε να τα φυτέψετε τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο. Την άνοιξη, μπορούν να πάνε στο έδαφος όταν φυτεύετε ραπανάκια και παστινάκια, ακριβώς γύρω από τη στιγμή που το έδαφος μπορεί να επεξεργαστεί. Μόλις βλαστήσουν (όπως τα ραπανάκια), τα λεπτές. Τα γεμάτα γογγύλια δεν κάνουν τόσο μεγάλη ρίζα όσο τα όμορφα ζαλισμένα. Τώρα σε αντίθεση με τα ραπανάκια, δεν βιδώνουν στο πρώτο σημάδι της θερμότητας. Απλώς συνεχίζουν το Truckin ‘.
Wikimedia Commons
Επιβλαβές
Τα σκαθάρια ψύλλων μπορεί να χτυπήσουν μερικές τρύπες στα φύλλα, αλλά τα γογγύλια ποτέ δεν φαίνεται να επηρεάζονται πολύ άσχημα. Τα δύο παράσιτα που μπορεί να κάνουν σοβαρές ζημιές είναι σφάλματα Harlequin (Murgantia Histrionica) και voles.
Τα σφάλματα Harlequin θα δημιουργήσουν παραμορφωμένα, στρεβλωμένα φύλλωμα και μπορούν να σκοτώσουν τα φυτά εάν οι αριθμοί τους είναι πολύ υψηλοί. Οι καλύτερες βιολογικές πρακτικές μου για την καταπολέμηση τους είναι να φυτέψω γογγύλια σε ένα εντελώς διαφορετικό σημείο κάθε χρόνο και να διαταράξουν τους κύκλους ζωής τους.
Οι Voles, από την άλλη πλευρά, είναι δύσκολο να σταματήσουν μόλις βρουν τα γογγύλια σας και αρχίζουν να τα τρώνε ολόκληρα. Η καλύτερη βιολογική μου πρακτική για την καταπολέμηση των voles είναι να έχω μια καλή γάτα που παρακολουθεί τον κήπο. Επιπλέον, οι voles τρώνε μόνο τα γογγύλια μου μόλις φτάσουν στο μέγεθος της συγκομιδής. Μόλις αρχίσουν οι Voles να κινούνται, το παίρνω ως το σύνθημά μου για να ξεκινήσω τη συγκομιδή γογγύλια πριν οι voles μπορούν να τους χαλάσουν.
Συγκομιδή
Καθ ‘όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας τους, μπορείτε να συγκομιδήσετε μερικά φύλλα για τα πράσινα. Και φυσικά, όταν οι ρίζες φτάσουν στο μέγεθος (ποιο μέγεθος που εξαρτάται από την ποικιλία – συγκομίζω τη μοβ κορυφαία λευκή σφαίρα όταν οι ρίζες έχουν διάμετρο περίπου 3 ίντσες), μπορείτε να έχετε μια συγκομιδή μπόνους του φυλλώδη στέμμα.
Στη συνέχεια, μόλις η ζέστη του καλοκαιριού έχει μειωθεί, μπορείτε να φυτέψετε ξανά τα γογγύλια για μια καλλιέργεια πτώσης όπου θα πρέπει να φτάσουν σε ένα αξιοπρεπές μέγεθος πριν από τον παγετό. Ο παγετός δεν θα τους σκοτώσει. Στην πραγματικότητα, εάν ζείτε σε μια περιοχή με ήπια χειμώνες, σας συνιστώ να αφήσετε μερικά από αυτά τα κρύα φυτά που έχουν περάσει στο έδαφος το χειμώνα. Για αναφορά, οι χειμώνες μου κατεβαίνουν σε -3 βαθμούς Φαρενάιτ, και τα περισσότερα από τα γογγύλια μου επιβιώνουν στον κήπο. Οποιοσδήποτε ψυχρότερος, και ίσως χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε ένα κελάρι ρίζας. Δεδομένου ότι τα γογγύλια είναι διενήδες, θα σας καλωσορίσουν την άνοιξη με αναγέννηση και την ευκαιρία να συγκομιδούν σπόρους και να γίνουν αυτοδύναμοι.
Γογγύλια μαγειρέματος
Η συγκομιδή γογγύλων είναι τόσο απλή όσο τα τραβώντας τους έξω από το έδαφος, τα πλένοντας τους και τα να τα βγάλουν στην κουζίνα, Pronto! Υπάρχει καλό φαγητό.
Τα Πράσινη
Μην τολμάς να σκεφτείς να πετάξεις αυτά τα πράσινα. Εκτός αν τα σκαθάρια ψύλλων έχουν κάνει πραγματικά έναν αριθμό πάνω τους, είναι χυμώδη, υπέροχα πράσινα, και δεν έχουν μια υπαινιγμό πικρίας γι ‘αυτούς.
Εάν κρατάτε τα μακρά, παχιά στελέχη (που πρέπει), είναι περισσότερο σαν ελβετικό χαρές από το σπανάκι στην υφή. Νομίζω ότι αυτό είναι καλό. Το μαγειρεμένο σπανάκι γίνεται μανιτάρι, ενώ τα μαγειρεμένα χόρτα γογγύλια γίνονται κάτι που εξακολουθεί να έχει λίγο σπονδυλική στήλη.
Παραδοσιακά, είναι βρασμένα, αλλά προτιμώ να τα σοτάρω με σκόρδο και ένα πασπαλίζουμε με αλάτι. Δοκιμάστε τα με αυτόν τον τρόπο και νομίζω ότι θα αρχίσετε να τα εκτιμάτε όσο και εγώ.
Η ρίζα
Η σωστή ρίζα γογγύλης είναι ένα ευπροσάρμοστο λαχανικό. RAW, έχει γεύση σαν ένα ήπιο γλυκό ραπανάκι, και αν τριμμένο, κάνει μια απίστευτη βάση για ένα slaw. Ψημένο, η γλυκύτητά του έρχεται στο προσκήνιο. Βραστά και πολτοποιημένα, δεν είναι αρκετά πατάτες, αλλά τα γογγύλια με ένα άγγιγμα βουτύρου και κρέμας είναι παρακμιακά.
Εάν έχετε ένα κελάρι ρίζας, τα γογγύλια είναι ένας μεγάλος υποψήφιος για μακροχρόνια αποθήκευση. Χειρίζεται προσεκτικά, και με προσοχή που δίνεται για την προστασία άλλων τροφίμων από την ομοιόμορφη οσμή του λάχανου τους, Μπορούν να διαρκέσουν 4 έως 5 μήνες.
Τελικές σκέψεις
Τα γογγύλια είναι ένα από τα απόλυτα αγαπημένα μου φυτά κήπου για να αναπτυχθούν και να τρώνε και είναι ένα μεγάλο “φυτό ενθάρρυνσης” για τους κηπουρούς που έχουν προκλητικές καιρικές συνθήκες, παράσιτα ή θερμικές καταστάσεις. Συνήθως αναπτύσσονται σε μη ιδανικές συνθήκες, ενεργώντας ως βάλσαμο για την μερικές φορές κήπο που πρέπει να αναγκαστεί από την ξηρασία.
Ελπίζω ότι αυτό το άρθρο σας έδωσε μια νέα προοπτική σε αυτό το ταπεινό, ανεπιθύμητο μη δημοφιλές λαχανικό. Εάν ποτέ δεν τους έχετε μεγαλώσει πριν, για οποιονδήποτε λόγο, δοκιμάστε να τα φτιάξετε αυτή την άνοιξη ή να πέσετε και να δείτε αν δεν σας εκπλήσσουν με το πόσο καλά είναι.
